Ile jest warta europejska solidarność

 

Co trzeba sądzić o tym geście mocno i jednoznacznie powiedział prezydent Czech Vaclav Klaus (on sam zresztą do Polski dotarł). - Zrozumiałbym, że nie przyjechał kanadyjski premier czy gubernator generalny Australii..., lecz to, że nie przyjadą niektórzy Europejczycy, że nikt nie przyjedzie z Brukseli, to jest dla mnie niewybaczalne – mówił Klaus Czeskiemu Radiu, a potem uzupełnił: „Dowodzi to, że wszelkie mówienie o jedności europejskiej to jedynie puste słowa”.

 

Beznadziejny był też brak kard. Angelo Sodano... i czytanie jego tekstów. Kazania jego autorstwa nie powalały na kolana, a ich czytanie miałoby sens, gdyby robił to sam legat papieski, a nie nuncjusz apostolski, który - nie wątpię - sam wygłosiłby znacznie lepsze kazanie. Tak, jak zrobili to (dokładniej wygłosili swoje słowa do wiernych) arcybiskup Kazimierz Nycz czy abp Józef Michalik.

 

Ale zamiast narzekać trzeba docenić tych, którzy dotarli. A mowa m.in. o Valcavie Klausie, Micheilu Saakaszwilim, który dostał się do Warszawy z Rzymu przez Turcję i Ukrainę, o jego żonie prezydenta Gruzji Sandrze Roelofs-Saakaszwili, która do Krakowa przyjechała samochodem z Brukseli, o prezydentce Litwy Dalii Grybauskaite, prezydencie Rosji Miedwiediewie, prezydencie Izraela Szymonie Peresie,  pełnej delegacji z Ukrainy (były prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko obecny prezydent Wiktor Janukowycz i była premier Julia Tymoszenko), prezydencie Niemiec Horst Koehler z małżonką, prezydentach Słowacji, Łotwy, Słowenii, Węgier, Albanii, premierze Estonii, a także delegacjach z Armenii, Azerbejdżanu i Maroka.

 

Im wszystkim należą się podziękowania, a także pamięć o tym, kto okazał solidarność, a kto o niej tylko mówił.